HAZRETÝ EBUBEKÝR
Yeryüzü karanlýktan, aydýnlýða çýkarken,
Müþrikler Hakk yoluna kulaðýný týkarken,
Nebi ne diyor diye? Birbirine bakarken,
Ýslam ile müþerref oluyor Ebubekir.
Cahiliye devrinde, cahillikler diz boyu,
Öyle bir karanlý ki, baþtan sona kopkoyu,
Kimisi Firavun’un, kimisi Nemrut soyu,
Bataklýktan gülleri alýyor Ebubekir.
Allah’ýn resulüyle et ve týrnak gibiydi,
Rahman’a takvalý kul, Elçiye sevgiliydi,
Sýdýk denildi ona, sadakat timsaliydi,
Muhabbet deryasýnda doluyor Ebubekir.
Ýman kalbe düþünce, boþ durulur mu hiç?
Osman’a gider, derki “bu þerbetten sende iç”,
Ve daha nicesine iman elbisesi biç,
Ýslamý gönüllere salýyor Ebubekir.
Çobansýz bir dünyada, kuzular mahkum kurda,
Az olan Müslümanlar, o günler hayli zorda,
Nerede ezilen var Kuhafe oðlu orda,
Cefakar mazlumlarý buluyor Ebubekir.
Yýllardan hüzün yýlý, zulüm ayyuka çýkmýþ,
Rabbim Peygamberiyle, mesafeleri yýkmýþ,
Namazla müminlerin gönüllerine akmýþ,
Mirac-ý Nebevi’ye dalýyor Ebubekir.
Hicret emriyle Mekke, Medine’ye taþýndý,
Çölde kýzgýn kumlara dökülen gözyaþýndý,
Aleme Rahmet olan, Sevr’de arkadaþýndý,
Dünyadayken cenneti, soluyor Ebubekir.
Bir ömür hep seninle, hazýr kýta anýnda,
Allah ve Resulü var, damarýnda, kanýnda,
Musa’ya yardým eden, Harun gibi yanýnda,
Sadakat ve sabýrla kalýyor Ebubekir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.