VAY HALÝNE VAY
Sevdaya tutulan baharý özler,
Surat hep asýktýr, dalgýndýr gözler,
Yürekten kaðýda dökülür sözler,
Sevdaya düþenin vay haline vay.
Yarin yollarýna bakar da aðlar,
Kuzular meleþse, coþup da çaðlar,
Arkadaþý olur, çöller ve daðlar,
Sevdaya düþenin vay haline vay.
Gönlüne düþmüþtür ateþten bir kor,
Bulanýktýr beyni, alý görür mor,
Nasihat dinlemez, iflahý çok zor,
Sevdaya düþenin vay haline vay.
Sevmenin bedeli böyle aðýr mý?
Sevilen her zaman böyle saðýr mý?
Aþýðýn gülmesi böyle kahýr mý?
Sevdaya düþenin vay haline vay.
Mecnun’u çöllere düþürdün yeter,
Ferhat’a daðlarý aþýrdýn yeter,
Bana da bardaðý taþýrdýn yeter,
Sevdaya düþenin vay haline vay.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.