kadınlarım

birde þu kendime yenilmelerimden kurtulabilsem,
býraksam baþkalarýnýn elleri ve ayaklarýyla uðraþmayý,
doyamadýðým kadýnlar var,
dokundukça ýstýrabým bine katlanýyor,
acýlarý hep içimde kaldý çoðunun,
gündüz gibi uykusuz kalýyorum hep,hatýrladýkça kadýnlarýmý.
tabiyatlarý benim doðam gereði hep soðuk olur,dokunduðumda kuralsýzca...
dalabildiðim en derin okyanusta onlar,
ki onlar için týrmanabildikleri en yüksek daðýmdýr,
bütün þatafat ve görkemimle dikilirim önlerine ve aþmak isterler,
kuralsýzlýðýn matemiyle hep hüzünlüdür kadýnlarým,
ayrýlýk vakti arefesinde,
gelecek kaygýsý; geceyarýsý karanlýðý gibi çöker,
gözlerinin altýna simisiyah halkalar oluverir,
oysa imparatorluðumda geçirdikleri günler,
en güzel düþten bile tatmin edicidir onlar için,
boðuveririm bilgeliðimle,
baþlarý döner ansýzýn, bir anda aciz kalýrlar,
Nietzsche bile böyle yücelmemiþtir,
Zerdüþt bile böyle bir çýkmazý oluþturamazdý.
erdemim içimden gelir, kadýnlarým ise erdemimden,
ben SU’yum artýk;
temizlerim,berraklýk içimden gelir,
can veririm; ki bensiz hayat düþünülemez,
yokederim; nankörleri
þizofrenimin sebebidir iki molekülden oluþmam
birde þu kendine yenilmelerinden kurtulabilseler,
KADINLARIM...
Ç.p.
Sosyal Medyada Paylaşın: