Ve
Ne Oluyor İnsana ?
Ne oluyor insana, neden bunca azýyor?
Eþref-i mahlûkâtýn, nesi kaldý insâni?
Canlý-cansýz her þeyin, mezarýný kazýyor,
Kim olacak acaba, bu katliama mâni?
Bir yandan yol ararýz, en ücra gezegene,
Bir yandan el atarýz, canlýlardaki gene.
Lâkin ilmi sýkar da inkar denen mengene,
Oluverir bilginler had bilmez birer câni.
Görülmez Yaradan’ýn, kurduðu müthiþ denge,
Vurulmaz düþünceler, akýl denen mihenge.
Tutuþur cengaverler, tabiat ile cenge,
Umurlarýnda olmaz, bir zerre dahi bâni.
Üretilen zehirde, çoktan aþýldý eþik,
Yeryüzü çürük-çorak, atmosfer delik-deþik.
Bir kurban büyütüyor, sanki artýk her beþik,
Ýlk günden baþlar olduk, cefâ çekmeye yâni.
Olamazken zerreyi, var etmeye muktedir,
Var olaný mahvetmek, ne garip bir ukdedir.
Bir bir nesli kesilen canlýlar yetmektedir,
Yapmaya þu dünyada, insaný en yabâni.
Sökülmeden yerinden, arzýn temel taþlarý,
Çýkarmak gerek kuma gömülen bu baþlarý.
Eriyen buz daðlarý, dünyânýn gözyaþlarý,
Felâketin zuhuru, sanýlmasýn ki âni…
Bizden evvel gidenler, ne götürdü yanýnda,
Ebediyen kim kalmýþ, þu imtihan hanýnda.
Parazitin gözü hep, fukaranýn kanýnda,
Sanki deðilmiþ gibi, sonunda her þey fâni.
Þu tabiat olmasa, neye yarar beþ duyu,
Nereden bulur insan, aþý-ekmeði suyu.
Yakýp-yýkmak elbette, lanet þeytanýn huyu,
Þüphe yok ki bu gidiþ, o’nu hoþ eden sâni.
Doðrulmadan fikirler, iman denen haddede,
Temizlenmez bu kirler, zinhar hiçbir maddede.
Günbegün birikirler, þerler evde caddede,
Olmadýkça insanlýk, Efendisine kâni.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.