Nefis

Ýnsan sevdiðinden, utanýr elbet.
Ar ile davranýr, üzülür diye.
Kiþi korktuðuna, hile düþünür.
Gün olur’da Galip, gelirim diye.

Haya ile alýr, nefesi bile.
Sevgiliyi üzer, bu nefsim diye.
Pazarda iþine, geleni satma.
Hepsini bil’de, tutmazsan tutma.

Sakýn kul hakkýyla, huzura çýkma.
Has bahçe bir anda, çöle Dönüþür.
Ýki melek bekler, her dem’de seni.
Biri gül uzatýr, biri dikeni.

Bulunmaz bir Meta, san’ma Kendini.
Nutfeden olduðun, ayet’le Beyan.
Þu kara topraða, düþünce bu ten
Eldeki sermaye, ya gül, ya diken.

26-05-2010
Rahmi Nalbantoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: