Sus hiç bir þey söyleme, mazerete gerek yok, Ecelim olsan bile, razýyým kabulümsün. Gel de saplan baðrýma, hançer ol veyahut ok, Canýmý al istersen, beklediðim ölümsün.
Ellerini ver bana, uzat haydi usulca, Bu rüya alemini, gezelim uçtan uca. Bülbülüm figandayým, duy bu feryadý gonca, Sen benim yüreðimde, hiç solmayan gülümsün.
14 Þubat 1984 – Salý / Ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.