sesli harfi sýrtýnda kambur bir kelime
yedi tepeli þehrin
kimsesizler parkýnda ölmüþ
kurumuþ aðacýn gövdesinde
yetim kalan iki harfi
“piç” diye istemeyen kalbine inat
þimdi bu þehir bakýyor gözlerime
martýlarýn çýðlýklarýyla
meçhul bir vasiyetin dile dökülüþüyüm
iki yakamdan sýzan intiharýn acemiliðiyle
yaþamaya doyamadýðým
istanbulumdun sevgili
öyle parlak ki gökte ay
sönmüþ iki yýldýzý çekiþtirir
çýplaklýðý giydirir gibi
gerekçesi ihanet sürgünü bulutlar geçer
ömrün kanatsýz uçuþunda
gözlerimde nem
ilk öpüþte gam
küçülerek sürüklenir boðazda adýn
kumrular taþýr telaþýný
iki yakadan haykýran sabahýn heyecanýyla
uykusu çalýnmýþ kirpiðime deðen
istanbulumdun sevgili
kaç kere tükürüklendi bilmem
bu kalpten zarf
yazýsýnda saklý sýrlý zahmetleri beklerken
eðilip bükülen gururun kaderidir
unutmaktan doðan hiçliðin doðasý
adýna yazýlan sancýdaþ kederimizdir kalabalýklar
cebimde yorgunluðu örselenmiþ ayýplý sözcükler
deniz kuþlarýndan çalýnmýþ özgürlüðü hapseder
galata da zavallý bir nefsle dertleþir
iki yakandan düþen gel-gitlerin acýsýyla
beklemeye mahkum eden
istanbulumdun sevgili…