Sana býrakýyorum, omuzlarýma yüklediðin yükü baharlarým bitti! topraðýn yaðmurdan kesildiði yerdeyim tuttum,gülün kurumuþ yapraðýný avuçlarýmda aðustoslarým hazanlara perçinlenmiþ biliyorsun, bir aþkýn sürgünüydük, her korkak gibi bak! yüzüme yakýþacak bir gülüþü bile olmayan tam yermi altý yýl saydýk ard arda bu yüzdendir yüreðimi hançerleyen býçaðýn batýp duruyor sancýsý.
Þimdi, küçük bir serçeyim konduðum her dal, yabancý bir kent yorgun kanatlarýmý hasretine gölge yaptým zemheri bir ayazdayým yokluðun sýzlar göðsümde ne tuhaf, oysa sadece seni sevmiþtim suçum bu kadar.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 24.5.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.