Sen! sen hiç anlamadýn beni elekte elenddim, kaç telden geçtim ben aþkýn þýrasýyým bülbüllerin dilinde uðuduyor yüreðimde, o þehrin deli rüzgârlarý adersi bilinmeyen,bir limandan çýkýp geldi.
Yüzü uzaklara dönük gülüþleri hüzzam, bakýþlarý günbatýmý belliki oyalanmýþ, mehtabýn doðuþuyla iþveli bakýþlarý mavi kubbede, gül kokulu esiþlerine çoðaldým aysýz gecelerde öptüm dudaklarýný ne güzel seni düþlemek mavi gözlerinde özgürlüðün tadýný duymak omuzlarýna dökülen sevda yüklü saçlarýna dokunmak ne güzel.
Eyy...Cahit Sýtký Tarancý’nýn diyarý yeterince yabancýym sana topraðýn biraz hüzünlü, biraz da Celal yüzlü al türkülerini taþ plaklardan özlemin bulaþsýn bütün sokaklara isterse yýkýlsýn bütünüyle, bu þehir bir bilsen, anýlara dokundukça nasýl üþüyor içim.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 18.5.2010 saat.13.35
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.