KALEM

Sýfatýn belli, kibirlenme hiç kalem,
Yazdýðýn çizdiðini biliyor alem,

Sayende kimi ilim, irfan sahibi
Kimini dipten silip götürdün kalem,

Sen yazdýkça eriyip küçülüp kaldýn,
Yorganýnda yontultu, abasýz oldun.

Kimin derdine su, kimine od oldun,
Sonunda da küllere gark oldun kalem.

Beyazada özlemin çok olur senin,
Çizdikçe çizilip karaladýn kalem,

Kimine kör talih , kimine kara yazý,
Helallýkda almadan göç ettin kalem.

Kimini sevginle aþka döndürdün,
Kiminin ocaðýný dipten söndürdün.

Laf söyletmedin ser’ine zat oldun,
Kitabý cildiyle yutup, bitirdin kalem.

Kalem kaþa adýný verdin bezettin,
Kimin cezasý ile kýrýldýn , kalem.

Gözün yakut deðildir kömürdür kalem,
Asýl asaletin belli , odundur kalem.
CENGÝZ DEREN


Sosyal Medyada Paylaşın: