tut elimden istanbul

"is" tutan yüzüme
"tan" aðarýnca
"bul" karanlýkta ziyâyý
istanbul

kubbelerde yükselen masumiyet
kirli aðýzlarý emziren meme
maneviyatýn efendisi
medeniyetin þefkâtli annesi
istanbul

elif elif uzanýr
gökkubbenin tâ kalbine minâreler
bir rüzgâr alýp götürür ansýzýn vakti
ah yaralý kaldýrýmlar!
yoksul sokaklarda dinlenen hüznün çilesi
bacalarda soðuyan bedelsiz esaret
eþiklerde güneþin dönüþen yüzü
ay aydýnlýðýnda mirâca uzanan merdiven
ah þu hayatý ikiye bölen keskin býçak!
dilerim iyi tarafý hep sende kalsýn istanbul

evlerde eþyalarýn tenha ruhu
arýnýr zamanýn akýþýnda
bambaþka bir mefhûmdur
zaman istanbul’da

...ve camlarda eriyen münzevî buðu
gözlerimden aþaðý inen þeffaf perde
unutulmuþ her taþýn baþýnda samimi bir dûa
istanbul’da devâdýr cümle derde

bekliyorum kapýnda þehirlerin en ulusu
elimde firdevs’in anahtarý
oysa arýnýyorum ben her ilâhi yapýnda
anahtarlar açamaz sen olmasan içerde
biliyorum

nûrdan köprüler kuruluyor
gönlümün iki ucunda
sana gidip senden geliyorum
cennete girip çýkar gibi
içime cenneti sokar gibi

ah istanbul!
adýný anan her mübarek aðzý öpseydim
nebî’nin dilindeki müjdenin hatýrýna
ulubatlý hasan gibi burçlarýna sancak dikseydim
müjdelerin yeline kapýlýp -düþüncesiz- sende ölseydim

þimdi bir kuru yel esiyor kuzeyden
güneyde balýkçýlar oltalarýna gem takýyor
doðu’nun gizemi kelepçeleniyor bahtýma
batý’nýn sönen ýþýðýnda eriyorum

tut elimden istanbul!
dolu dizgin koþalým fatih’e
bir mübarek söz için
kýtalar aþalým gelelim yeniden kapýna
surlarýn böðründe çýlgýn bir top uðultusu
topkapý’dan selam edelim yeniden
seni yeniden fethedelim
seni yeniden
seni

Sosyal Medyada Paylaşın: