KALEM; BEN VE ÖLÜM!

KALEM; BEN VE ÖLÜM

yaþayan þeytanlarýn dünyasýndan sesleniyorum sana
dýþarýda hep yaðmurlar yaðdý
sen bunu bilmedin.

sen öldüðümü...
sen dirildiðimi...
sen sonra öldüðümü...
sen benim tekrar kendime dirildiðimi...bilmedin!

kalbinde taþ taþýyanlarýn dünyasýnda
ben taþýnda kalp taþýyanlardandým
çünkü ben hikmeti ve kelimeyi sevdim...
sevdim azizim...

sahaflarda ne arar avuçlarým
sen bunu bilmedin

alnýma gömdüðüm gülüþlerin
yüzümden düþen bin parçam...

þakaklarýmda otogar kokan bir aský
sesimde tarifsiz bir gazel...
bilmedin...

tarih çað ve yalanlar
aðýt kan ve sokaklar
zaman ahd ve umutlar
kalem
ben ve ölüm...

bendeki ölüm bir yaþam aðrýsýdýr
ölülerin dünyasýndan bir göçün çaðrýsýdýr
kan kusanlarýn dünyasýnda
can tutanlarýn kavgasýdýr
sen bunu bilmedin..


þiirini yaza yaza
þiir oldum
bilmedin.

sorma/ dirildiðimi...
söylemeyeceðim.

K.kentli .. .. 2008
Sosyal Medyada Paylaşın: