Aþkýn ruhuma parantez açtýðýndan beri
Gecelerim etamin kasnaðýna iþlenmiþ rengarenk iplikler gibi,
Þen karmaþanýn içerisindeyim bir süredir
Senden içeriyim...
Bu daðýnýk görünen tema yüreðimin yalýn hali.
Kaderin üzerime yazýlan bir yazý gibi deðil,
Suda daðýlan mürekkep misali.
Ben hayatý gözlerinde içiyorum,
Gözlerine dikiyorum, bir ucundan bir diðer ucuna yýllarý.
Ýçime çekiyorum, sevmeye dair her neyse bir nefeste.
Siliyorum bulutlarýn ardýna gizlenen sanrýlarý
Hayata yayýyorum,
Bir kare içerisine sýðmaya çalýþan anýlarý.
Haberin ola ki hayat;
Sakladýðým sandýklarýn içerisinde gözyaþýna yer yok!
Tekmeyle savurduðum kasvetler bir adým ötemde.
Hayatýn güldürme yeteneði bu kadar zayýfken,
Ben saçlarýndan son seferinde deðdim ömre.
Dýþýna çýktýðým çizgilerden oluþtu kaleler
Talihsiz durum olarak nitelendirilen yaþanmýþlýklarýmý, katlayýp kaldýrdým.
Beni yeniden gülümseten bu voltajý yüksek hisler
Öðrendim ki,
Her yeni aþk, öðrenmeye aç kiþiliðe yatýrým.
Iþýltýsýný gündüz saklayan yakamozlar gibisin sen
Hüznün yanýna yakýþmýyor karakterin
Deðiþti gölgelediðin sancýyla,
Beni ayakta tutan deðerlerim...
Meðer ben ýskaladýðým kendim için
Aslýnda ne kadar da deðerliymiþim...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.