silahla
sevdanýn
arasýna girilmez
Hasreti isa
artýk
daðlarýn taranýr
bir gelin saçý gibi
besmelesiz
hayatýn önüne atýlýr
ölümü
baþucu kitabý diye
astým yaftama
uzun istasyonlardan
indi rüyalarýmýza kýyamet
ayný mermide patladýk karanlýða
hiçbir þey seni anlamak için büyümedi
anla
alnýnýn ateþiyle kavrulacak dünya
gece günahlarýyla büyür
sen gökyüzünü sývardýn gözlerinin çamuruyla
yokluðunu bir bulut sarar
sensizliðe bile sesinin içinden geçilirdi
ýþýða karanlýðýn içinden
dokundum yaðmurlarda býraktýðýn bir ize
gülüþünü avuçlarýma taþýdý papatyalar
ölümden baþka hiçbir þey deðmedi elime
gölgene düþen ýþýðýn içinde devinen
ölüm töreninde buldum kendimi
yollar bana vururdu yükünü
içimde döllenen sýð bir zaman
dudaklarýn sýcaklýðýný toplar kumlardan
karþýlýðý yoktur gülüþünün
eski bir sýðýnak sarar yaralarýmý
havadan sudan
ekmekten aþktan geçtim
nerede kaybolduðumla deðil
nerede durduðumla ilgileniyordu hayat
daha henüz bilmiyor kelimeler
besleme bir çocuk gibi büyüdüðünü dünyanýn
bilmiyor
kýrýk bir sazýn içinde terleyen ustayý
düþlerinde tek baþýna geziniyor kadýn
kadýn ki
o kadar cana yakýn
yoksul uykularda kendini aldatýr gibi
kadýn ki
kanayan bir satýr baþýnda
gölgeleri içine çekilmiþ bir kuyu dibi
bu kalp seni uðurladýðýnda menzile
bakma artýk geriye
adýmlarýn çekilir
ölüler ayaklanýr içimde
cehennem üzerime yürür
bir dili geçmiþ zaman daha
anýlarýmla birlikte çürür
acýlardan iki büklüm belim
aþka giden yollarda sabahlardý gençliðim
sevgide bir akarsu
sevdada yaðmur gibi yaðarým
sevdim mi ölümüne sever
sevmezsem
yüreðinde bir mavzer gibi patlarým
hücremde ateþ artýðýydý tüm cümleler
gözlerim deðdiðinde gökyüzüne
utandým
aðlamayý unuttum
dudaklarým kaldýramadý öpüþmeyi
kendimi kavgaya kurdum
kaç ten kýrýðý düþtü aynalara
serçeleri yetim bir çocuðun elleriyle besle
aþkýn bittiði yerde kurulur ayrýlýk çadýrý
yoksul bir gramofonun ucunda inliyordu sesin
ölüler ayin yapýyordu yüreðimde
bir çift dinamit telaþýnda
suskun dururken göðüslerin
orada
patlayýverdi içinde baþýboþ bir bomba
parçalandý gülüþlerin
gözlerin asýlý kaldý duvarda
ölüm yakýþmazdý ki sana
bir çocuðun küçük parmaklarýyla
zorla tuttuðu bir fotoðrafta
‘’ ölüme geç kal ‘’ demiþtim ya sana
çok erken kandýn uykulara
haydi gir rüyalarýma
bu þiiri daha fazla
uzatma
Ýsa Ýnan
yirmi bir mayýs iki bin on / kurallara kul olmaktý hayat / günahlara kül
Þiiri hayatla buluþturan Deniz Haným’a çok teþekkürler. Sesiniz kýsýlmasýn.