ha
SEVMEYİ ÖĞRENMELİSİN
Her sabah, penceremi açar,
Minik, nar çiçeði kýrmýzýsý gülü severim.
Okþarým, yapraklarýnda dolaþýrken yüreðim.
Mutlu olurum, bir orman dolaþmýþ kadar.
Yaþadýðýma þükrederim, doðaya bakarak.
Çaydanlýðýma gülümser, günaydýn derim.
Kapým çalmýþsa þanslýyýmdýr, sarýlýrým içtenlikle.
Sohbet tatlýsý ikram ederim, kahve eþliðinde.
Gözlerden gözlere, acý þimþekler çakar.
Doluya dönüþür yaðmur, birden güneþ parlar.
Umut kelebekleri dolar, baharla odaya.
Kelebeklerin kanatlarýnda özgürlüðe uçarým.
Sevgi kelimesini, gözlerimde dinlendiririm.
Bebek kokusu ile indiririm gözümden dilime.
Sýnýrlarda aðlatmam, bana benden yakýn canlarý.
En çok kendime uðrarým, daðýnýklýða aldýrmam.
Sevgi, güler geçer; aþkýn baloya gitmesine.
Bilir onun kostümü olmadan, dans edemez aþk.
Sevgi, duygu dünyasýnda ki cümlelerin köküdür.
Mutlulukla baþlayan, her satýrýn gizli gücüdür.
Aþk derken, sevgi çiçeði kanlarý akýyordu ellerinden.
Ýsyanlarý taþýyýp sesine, ulaþtýrsan da gökyüzüne.
Küsen alýngan balýklar beslesen de göz gölünde.
Sevgi adamý rolünü oynamaktan daha kolaydýr sevmek.
Yüreðinde ki tembel otlarý yolmalýsýn öncelikle.
Duygu bahçende dolaþmalýsýn nehir çeþmeleriyle.
Güç topraðýna, özgüven çiçekleri ekmelisin.
Sevgi renklerinin çiçeklere aktýðýný göreceksin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.