BELDE-İ TAYYİBE

Bir bakýþýn ufkunda silûet hatlarý
Sonsuz noktalar birleþir Ýstanbul olur
Tarih bir gencin not defteri yazýlan çizilen
Zaman tarih kýrýntýlarý not düþülen
Damlasa Boðaziçine yakalar þehir hatlarý.

Seslenir Davut’un Süleyman’ý temaþalýktan;
“Güzel belde neredesin? Kime hediyesin? ”
Zülkarneyn kurtarýr esaretten Karadeniz’i
Altýn boynuzlu þâh-ý su süzülür tahtýndan
Kavuþur tüm sulara
Kaydefe baðýrýr “Poseydon kim? ”
Vaktin hâzýr ve nâzýrý elinde hikmet-i Hüda
Ölü balýk canlanýr bir kayalýkta, Yuþa çýkar dev daðýna.
Sur çeker Kostantin muhkemdir Bizantion
Su çeker dolar sarnýç Yerebatan
Melike Heleni arar Meryemoðlu’nu
Emanetleri alýr gelir kýrmýzý tuðlalý þehre
Tutmosis duyulmasa da bu diyarda
Dikilitaþlar dikilir At Meydanýna.

Hendekten bir kývýlcým sýçrar müjde olur güzel beldeye
Zaman döner devran döner fener döner kýbleden
Ay hilal olur kandil olur aydýnlatýr öteden
Pazaristan olur sefer olur Dýhye-i Kelbî’ye
Makber olur bir meþelik Ebu Eyyub’e
Mihrap oyulur minber koyulur Arap Camiine
Çaðrýdýr Ýbrahim Havvâs’a gel diyen
Ayasofya’da edilen bir dua, yalnýz bir azize...

Kýr atlý süvari yaklaþýr hýzla aþýlýr surlar
Kýlýç tutsa da eller sadýrda amannâme yazar
Selim uzanýr hadimü’l haremeynliðe
En sevgilinin kokusu taþýnýr taþýnýr kýrk bohça ile
Hasan Can aðlar sekizi yüz ile çarpar
Bir çýban bir cihangir yýkar
Nakkaþlar nakþeder saðanlýklara gönül süslerini
Kubbeler bezenir kandiller yanar
Mahyalar mayalanýr iki damla yað ile
Kav çakar aydýn olur her yan
Gece hangi gece bayram hangi bayram
Hafýz Osman varak varak hat olur
Kalemkeþler yaprak yaprak kat olur Mushaf’a
Ankaravî þerh düþer mesneviye Galata’da
Þahideler þahittir baþ ile ayakta
Kemankeþler peykan takar çekilir yaylar
Ok dolaþýr dünyayý Niþantaþý Ýstanbul olur
Renk düþer suya lale ebruda hâl olur

Dolanýr Barbaros yelkenler fora
Leventler çekin kalyonu pâyitaht rota
Sözler aþka gelir Ýstanbul’da aranmaz nota
Kamýþlýktan yol bulup gelse kamýþ ney olur
Neyzen kapasa aþiyan perdesini
Aþiyan âþikar, Ýstanbul neva olur
Takýlsa Farisî bir notanýn ardýna nay olur
Düþse gönle Arabî levha Hayy olur
Kalkar sürreler sa’y olur
Od düþer sahaf baba Aþkî olur
Gelse vahþi yahþi olur, mýzrak dönüþür mýzraba.
Yol açar kebuterler suhuf suhuf konar çarþýya nadide
Ali Emirî alsa onu sahaflardan silse tozunu
Toz mürekkep, mürekkep Divân-ý Lügatî Türk olur.

Baþbaðlar Baðlarbaþý, topraða deðer kademi
Çamlýca kýyama kalksa rükûa varýr þehremini
Üsküdar secdeye kapansa, kapanýr mesafe
Süleymaniye oturur tahiyyata büker dizlerini
Selam verir kâtibiyana Ýstanbul nâmýna
Utanýr sýkýlýr kapatýr secde izlerini
Kubbeler kaldýrýr baþýný küçüðü büyüðü
Mahzunca büker boynunu süzer göðü
Minareler daha da uzatýr ellerini der “affet âdemi”
Yan yana geldi hep ezan çan hazan
Gönüller yaza ermedi mevsim hep hazan
Yapýlmadý Ýstanbul piþirecek bir kazan.
Döþenir taþlar adý Sinanî olur mimarinin
Ziyafettir ziyarettir kula kuþa
Barok çizgiler püsküldür Mecidî fese
Zerafettir kuþanýlmýþ bir tennure
Bir aba hýrka, bir sikke, bir ferace
Ýçilen bir sebil, giyilen saklý bir zaman.

Açtýk besmeleyle içtik kana kana bu sebilden,
Eyleriz sahibü’l hayrata candan dua gönülden.

Ey Ýstanbul!
Ýmarcýn, ihyacýn bol ola her devirden,
Mamur ol, þenlik ol ebediyen.

Abdülkadir Kalay


Sosyal Medyada Paylaşın: