Mesnevi (II. Bölüm)

..........................................................
V
Karanlýk Oda

Bütün gün dolaþtý acýyla yollarda
Sanki pranga taþýyordu boynunda

Yoruldu, taþýmaz oldu ayaklarý
Kurudu, tükendi hayat kaynaklarý

Yaþamak bana haram oldu gerçekten
Kýrklar, yediler söylemiþti önceden

Can durmuyor çýkmak istiyor kafesten
Tanýmýyor kimseyi, uzaklaþmýþtý herkesten

Sokaðý dönerken evinin yolunda
Ýki kiþi gördü biri diðerinin kolunda

Allah’ým ne güzel bir çift mutlular
Hayat yolunda çok þanslý ve umutlular

Geçti boynu bükük yanlarýndan
Rahatsýz oldu sevinç kahkahalarýndan

Eve girdi geçti karanlýk odaya
Baktý uzun uzun resimli duvara

Saatlerce bir noktada kaldý gözleri
Çýkmýyordu aklýndan sevgilinin sözleri

Düþündünkçe kalbi çatlayacak oluyordu
Sürekli kendisine ayný soruyu soruyordu

Allah’ým inanmýyor mu bu büyük aþka
Yoksa söylemediði bir þey mi vardý baþka

Kapandým ayaklarýna, serdim gururumu
Her þeyden vazgeçtim, unuttum onurumu

Kapýlar kapandý birer birer üstüne
Dünyalarý verirdi sevgilinin tek bir sözüne

Beyninde bir sinek výzýldýyordu
Sanki Nemrud’un canýný alýyordu

Sineðin her kanat çýrpýþýnda
Dayanýlmaz bir aðrý baþlýyordu baþýnda

Allah’ým dünya senin, mülk senin
Ýstediðinden aldýn isteyene verdin

Her þeyimi al; malým, mülküm feda sana
Tek istediðim odur, ne olur ver bana

Þükrüm sana, duam sana, kurtar beni Allah’ým
Melekler duydu, gökler aðladý, bitmedi âhým

Sabaha kadar duvarlara vurdu baþýný
Aldýðý kefene sildi kanlý gözyaþýný

Kendinden geçti çektiði acýdan
Kanlar akýyordu uyurken baþýndan


VI
Yüreðinin Zindanlarýnda

Dünyama benzersiz bir karanlýk çöktü
Binlerce bülbül benim için gözyaþý döktü

Cevapsýz kalan bütün sorularýn ardýndan
Su içsin Ceylan’ým bugün sevgi pýnarýndan

Her þeyiyle ne garip bir aþk hikayesi
Yok kelimelerle bu aþkýn tercümesi

Ne sonsuz bir karanlýk gönlümdeki boþluk
Ayýk deðil bu can, geçmez yüreðindeki sarhoþluk

Kapattým kapýlarý gönül dünyamda içerden
Kimseyi almayacak gardiyan, sadece:sen

Ellerim üþüyor yazýk kalem tutmayacak bir daha
Yazamýyorum, kalemi daldýrýp kanlý hokkaya

Bu nasýl incelik, nasýl bir zarafet
Etmiyor seni anlatmaya sözcükler kifayet

Yüreðim: acýlar ve sonbahar denizi
Hayallerim: karanlýklar ve yeis dehlizi

Ah! çýðlýklarý duymuyor kimse içimdeki
Bir türlü bilmeceyi çözemiyorum sendeki

Bütün çocukluðum, gençliðim ve ihtiyarlýk
Hep hüzün, hep acýyla dolu nerde bahtiyarlýk

Kapandým içimde bir yere elimde sözcüklerim
Halime bakýp aðlýyor bütün sevdiklerim

Her gün dua her gün bin tesbihat
Bana yari verin, istemiyorum nasihat

Uçmuþ gönül kuþum konmuþ kaf daðýna
Selam verip derdini anlatýr Anka Kuþu’na

Deli miyim, evet hem de divane
Ben aþkýnla olmuþum pervane

Ýçimdeki sýzýyý bilmez laleler, sümbüller
Bakýp da halime, ses verir bülbüller

Gelin yanýma Mecnun, Yusuf, Kerem
Yaram kanýyor yok mu bir merhem

Neden mutluyken Leyla’lar, Züleyhalar
Sadece bizdedir bitmeyen acýlar

Ah! Ben bu sevdayý ne yapayým
Alýp kalbimi hangi tepside sunayým

Hangi terazi ölçecek yüreðimin baðlýlýðýný
Kaldýrýr mý ki dünya bu aþkýn aðýrlýðýný

Zindanda ne zordur tek baþýna kalmak
Iþýktan, yýldýzlardan ve senden uzak

Elimde veremediðim kýrmýzý güller
Deliler bile halime bakýp gülerler

Kalbimde karþýlýksýz bir teslimiyet
Rabbim nedir bu Leyla’yla rekabet

VII
Hikmet Evi


Dert varsa dermanýný göndermiþtir Hay
Kalbime oklarýný saplamýþ bir Kara Yay

Öyle bir ucu var ki bu aþk okunun
Tarifi yok onu kaybedeceðim korkusunun

Bütün sýrlarýyla ve sorularýyla girdi bir eve
Hemen kapýda yaklaþtý ak sakallý bilgeye

Efendim bir dert var bende cismi yok
Ucu keskin açtýðý derin yara çok

Günlerdir geziyorum sokak sokak
Kaderimde yazýlmýþ mýdýr ona kavuþmak

Dediler sendeki yaranýn vardýr bir hikmeti
Bu yüzden gelip sundum kalbimdeki mihneti

Bu çaresizlik ve ümitsizlik beni yakýyor
Söylediklerimi herkes sadece þiir sanýyor

Bir aþk ki düþtüðü yer derinleþiyor
Her gün yüreðim biraz daha eriyor

Yakýnda kalmayacak ne madde ne de ruh
Yaþamak ya haram olacak ya da mekruh

Sen bilirsin ne der kitaplar, alimler
Sevgililer neden bu kadar zalimler

Yaptýðým her med cezir yüreðime doðru
Bitirmiyor beynimdeki karýþýk paradoksu

Bak evladým burasý hikmet evi
Burada cüce bilirler iki baþlý devi

Bizde çözüm yoktur sadece soru
O da söndürmez yüreðinde yanan koru

Düþüncemiz dünya ve ölüm üzerine
Aþk düþmüþ senin kocaman yüreðine

Bizde akýl vardýr mantýk konuþur
Senin cevabýn ancak yürekle bulunur

Var git dergahýmýz sana göre deðil
Ýki büklüm ol, sevgilinin önünde eðil

Seni bilgeler, alimler kitaplar anlamaz
Görmezsen onu kanayan yaran durmaz

Vakit geçirme hemen sevgiliye koþ
Onunla paylaþ sevgini, delice coþ

Onunla bitecek bütün hüznün ve kederin
Çoþkun sular gibi çaðlayacak yüreðin

Git þimdi akýl ve hikmet evinden
Seni bekliyor, sevmek için derinden

Çýktý kapatýp aklýnýn suntadan kapýlarýný
Kopardý dünyayla olan bütün baðlarýný

Ýçinde kocaman bir ümit yeþerdi
Onun için yüzlerce ölmeye deðerdi

Koþtu hemen sevgilinin huzuruna
Kurban olmak için onun uðruna

Serdi bütün sevgisini dizlerinin önünde
Bir þimþek çakmasýný umarak gönlünde



VIII
Yeniden Sevgilinin Huzurunda


Merhaba sultaným dedi titreyerek sesi
Dünyaya bedeldi bir kez gülümsemesi

Eðdi baþýný hoþ geldin gönül dünyama
Seni düþünüyordum girdiðinden beri rüyama

Dualar edip yalvardým Allah’a her gece
Sende anlam buldu kurduðum her hece

Çýkmýyor aklýmdan kurduðun cümleler
Solmadý bana verdiðin beyaz güller

Yüreðimden aldý bütün parlaklýðýný
Kök saldý kalbimde yýktý korku karanlýðýný

Uykusuz geçen günlerin sabahýnda
Ýnandým sana ve aþkýna en sonunda

Üzgünüm sana çektirdiðim acýlar yüzünden
Anlamaya çalýþýyordum bu nasýl aþk derinden

Artýk bitti korkularým, yalnýzlýk son buldu
Dünyama aydýnlýk girdi karanlýk yok oldu

Yüreðim titredi, bahar geldi gönül dünyama
Nasýl bir sevgi bu, baþlayýnca anlamaya

Sendeki yara bende de sýzlýyor
Gönlüm acýyla, durmadan kanýyor

Keþke durdurabilseydik zamaný
Tekrar yaþasaydýk o ilk aný

Karþýlýk verseydim kalbinin sesine
Düþmeseydin ah ateþler içine

Sana nasýl sevindiðimi söyleyemem
Seni artýk kimseye yar edemem

Önce bütün saltanatýmý yýktýn, daðýttýn
En üst köþesini oturup gönlüme aktýn

Saatlerce yanýnda kalmak istiyorum
Ah bilsen, seni ne çok seviyorum

Bana sevgimi gösterme fýrsatý verdin
Dünya nimetlerini önüme serdin

Artýk içelim birlikte aþk þarabýndan
Þükür dileyelim bizi yaratandan

Ne büyüksün Allah’ým þükürler sana
Mutluluðu tattýrdýn hem ona hem Can’a

Artýk þükrümüz düþmez dilimizden
Bu yüce aþk çýkmaz gönlümüzden

Gittiler ikisi de güllerin arasýnda kaybolup
Sevgiyle el ele koþarak yürekleri tutuþup

Yemyeþil bir vadide, masmavi suya
Yazdýlar aþklarýný daða, taþa, aðaca

Düþmez dillerden artýk bu aþk hikayesi
Dolaþýr gönüllerde Can’ýn mesnevisi

Bana bu mesneviyi yazdýran SULTANIM
Ben sana meftun, seni yaratana HAYRANIM

IX
Sevgili, Annesine Açýlýyor

Müjdeli haber bekliyordu sevgilinin evinden
Heyecaný belliydi konuþurken sesinden

Annesi ona sýrdaþ, sanki bir arkadaþ
Dinliyordu kýzýný, içinde sevinç ve telaþ

Anne! dünyama bir Can girdi
Kalbime mutluluk, ruhuma huzur verdi

Ben görmedim böyle büyük bir sevda
Karþýlýðý yok hislerimin bu dünyada

Bana gülistanda en güzel gül sensin diyor
Tek tek önüme dünya nimetlerini seriyor

Çok ince, duygulu bir yüreði var
Onu görenler Ya Kerem ya Mecnun sanar

Elinde yüzlerce yazýlmýþ dize
Sunmak istiyor derdini size

Anne! ya sevindir beni, dünyama ýþýk tut
Ya güneþim ol yolumu aydýnlat, ya da kara bulut

Ben ne büyük bir sevdanýn sevileniyim
Ýzin ver bana, ona güzel büþra vereyim

Ki benden müjdeli haber bekler þimdi
Bitsin diye bütün sýkýntýsý ve derdi

Beni sevgiyle ve þefkatle büyüttün
Düþtüðümde kolumdan tutup yürüttün

Caným yandý öptün þifa verdin
Bana her an kol kanat gerdin

Onunla karanlýklarýma güneþ doðuyor
Yüreðimde her sözü beyaz bir gül oluyor

Tek tek topladý güllerin güzellerini
Ýçlerinden seçti iki tane en özellerini

Birisini sana sundu diðerini aþkýna
Ne olur kabul et bu gülü, Allah aþkýna

Þairdir yüreði, dayanmaz sevgili olmadan
Solar gider, bize verdiði güller solmadan

Solmasýn ne o ne de verdiði güller
Kavuþsun sonunda bekleyen gönüller

Bana Sultaným diyor her sözünde
Kötülük yok ne sevgisinde ne özünde

Bilsen anne, ne mutluyum o varken
Rüyada gibiyim benimle konuþurken

Bana gözyaþlarýyla anlattý rüyasýný
Paylaþmak istedi bu aþkýn yarýsýný

Anne! Kapýldým bu aþkýn seline
Ýzin ver takýlýp gideyim sevgi yeline

Yýldýzlar küçüldü o konuþunca gökyüzünde
Hepsi inci gibi iþlendi nakýþ nakýþ sözünde

Bu inciler benim için örülmüþ bembeyaz
Alýp takarsam boynuma, bitmeyecek yaz

Caným annem, biliyorum bana mutluluk dilersin
Gözyaþlarýmý pamuk ellerinle silersin

Yaþlar akýtma ne olur gözünden
Bu yürekler kanamasýn tek bir sözünden

Anneciðim þimdi sen ne dersen kabul
Sen daha iyi bilirsin hangisi en makbul

Dayanamazdý hiç onun yürek acýsýna
Kaldýrdý baþýný, sevgiyle baktý kýzýna
......................................................devam ediyor.....

Sosyal Medyada Paylaşın: