......GÜL.......

Dolandý bu yürek, þuh endamýn o can alýcý sýcaklýðýna
Delice çýrpýndý gönlüm, koþup dolanmak istedi gül baðrýna
Ruhun gökyüzüne yükseldi; sevindik oldun, burnun Kaf daðýnda
Ben uðruna yollar aþtým, koþturup da vurdun beni… He gülüm he!

Sen neden açarsýn ki görkemle, o güzeller güzeli kokunla?
Tüm benliðimi soyup üryan býraktýn, sarmadýn ya kollarýnla
Rüzgârla uçtun kanýp da terk ettin, koydun ya kör bahtsýzlýðýmla
Havandan da hiç geçilemez, bu fiyakan da nedir? He gülüm he!

Sus puslar da olduk, gönül hasret kaldý hep o göðsün sevgisine
Kazýnýp da gitti sevgilerim, aþk hissizliðinin çöplüðüne
Gül; sevgi sýcaklýðýn kalpte dondu, tüm eller güldü aç haline
Kalbe diktim fidan diye, kuraklýðýn çöktü içe… He gülüm he!

Uðruna her þeyimi serdim, çiðneyip geçtin, baðrýmdan da yardýn
Yangýnýnda kýzgýn caðlar bastýn bedenime, ciðerden de yaktýn
Gözlerimin hayran sevgisine, diken oldun derince saplandýn
Aþkým diye sana gönülle geldim, sokakta kaldým… He gülüm he!

Ömrü Yolunda tükettim, acýmadan okunu soktun aðýyla
Senin ki dinsizlik; vermedin elin, hasutluðun var doruðuyla
Giderim aþmaya baht karanlýðýný, sensizliðin yokluðuyla
Senin uðrunda ben yanarým, sen de gülüp geçersin… He gülüm he!


(18.05.2010)AZAP...

Sosyal Medyada Paylaşın: