B A R C I N

B A R C I N
Türkmenler baharda yaylaya çýkar,
Kýl çadýr kurulur, ateþler yakar,
Kuzular meleþir, çocuklar oynar,
Þenlenerek coþar, Barcýn TÜRKMENÝ.

Doðada karlar erir, dere çaðlar,
Türkmenler doðada keyfine bakar.
Bayýrýn böðründe Kardelen açar,
Itýr koku saçar, Barcýn YAYLASI.

Belden de, obanda Pazar kurulur,
Dost ve arkadaþtan haber sorulur,
Kar sulu çeþme baþýnda durulur,
Karlý pekmez içer, Barcýn YÝÐÝDÝ.

Taþeli’nde rakým iki bin elli,
Güzelleri ak benizli, ince belli,
Yaylanýn havasý her daim yelli,
Üfür, üfür eser, Barcýn YAYLASI.

Sütler süzülür, yoðurtlar çalýnýr,
Otlar derilir, peynirler yapýlýr,
Halý, kilim dokunur, kýl eðrilir,
Yare naðme yazar, Barcýn EFESÝ.

Daðý, taþý bin bir çiçek bezeli,
Ela gözlü güzelleri sürmeli,
Karaç’oðlan Elif’i en güzeli
Elif, Elif tozar, Barcýn YAYLASI.

Yaþamaya þifalý suyun, havan,
Yaylanda yaþadý, Karaca’oðlan,
Ýçte bir ukte oldu, Kara sevdan,
Süleyman YILDIZ der, KARAÇ’OÐLAN.
25- KASIM 1996

Süleyman YILDIZ
( LEMOS 5303)



Sosyal Medyada Paylaşın: