Esaretler anlamsýzdý
Yapayalnýz yürüyorken kaybolan kalabalýðýn izinde
Belirginliðimiz kýrýþýk
Ýçimizdeki telleri titreten
Dokunamadýðýmýz mavilerden kaçýyorken zamansýz
Oysa her birimiz melektik zamanýn baþýnda
Yargýlamaktan geçmiþin travmalarýný
Nefesi olmayan þehirde sustuk
Bütün anlar
Körebe oynuyorken kabuk baðlamýþ kalbiyle
Bizi bekleyen acý bir gerçek köþe baþý yaðmasýnda
Boðazýmda sefil bir hýçkýrýk ile
Gözlerine dara ektiðim mevsimi
Aldým avuçlarýma
Üstü örtülemez bir his gibi
Aþk,
Veya nefret
Hatta bilinmezlik
Süzüldüm bütün yüreðimin
Çoðalan sýzýsýyla
Yaðmaladýðým ahlarý
Kaybedilmiþ ne varsa yarýnlara döþedim alfabe gibi
Bilinmezliðe, hiçbir cevap bulamadým sensiz
Bir baþýnalýk kanýmda dolaþtýrýrken özlem tortularýný
Kayboldum vakitlerin nefret tuzaklarýnda
Hep
Sana bakan uçurumlardan aþaðý
Kendi ateþinde kavrulup, küllerle hücrelerimi yolcu ediyordu aþk..
Özgürlüðünü..
Yýkanmýþ gölgelerden alýrken usulca…
..