Doðdum
Ölümü bilmeden
Sonra döküldüm kýyý boylarýna
Bir çiçeðe dönüþtüm
Gökyüzüne aldanan
Bu gri bulutlar ne kadar aðýr
Parmak uçlarým üþüyor
Kuþlar yetim yüzlerini taþa çevirmiþ
Hayatýn bir daha çarpmamak için piþmanlýklarýna
Avuç içlerim sayýlan yapraklar
Kan kýrmýzý ben hala gülüyorum hayata
Oysa ki keþkeler dört yanýmda
Gece evvel bir evvel
Fark etmemiþtim haylaz rüzgarlarý
Sertçe yere yýðýlýyorum
Parçalarým her yana çiçek tozlarý
Konarmý dudak uçlarýna
Siluetleri ben diye
Sýkýca düðümlemiþim
Her birini týrnaklarýmla
Avuçlarým uçurum kenarý
Derinliðin sýnýrýndayken dualarým
Titrek bir gölge geliyor gözlerime
Bütün mevsimler birbirine karýþtý
Yazlar, kýþlar, baharlar,
Benimi çaðýrýyorlar
Ben sana daha doyamadan
Süzülen ateþ damlalarýna sürgüler çekip
Beyaz ýþýðýn doðduðu yerden
Kalbinin toprak kokan sularýnda
Yeniden ,yýlmadan,usanmadan
Yeni çiçeklerle doðacaðým
Unutma
Ölümü bile senle sevdim ben, kýyýlarýnda
Asi fýrtýnam..