’Sokaklar etmeyin beni ömre þikâyet’
Gölgesizim
Þehrin kül etekleri yaðýyor sýrtýma
Kaldýrýmlara yazýlmýþ hikâyelerin üstü örtülüyorken
Soðuk mermer gibi batýyor yüzüme yalnýzlýk
Bir tek döne dolaþa okunan, daðýnýk þiirler beni anlar
Konup gelsin güvercin omuzlarýyla dargýn çocukluðum
Avuntularýmý sýrtladým kýrýk barýþlar gibi
Hangi þafaðýn öncesi bu
Defnettiðim geçmiþim yakar sesimi göðe doðru
Oysa.
Nar kalabalýðýnýn uykuda dallarý
Saatin upuzun saçlarý durgun
Nemli kirpiklerim kaçarken bucak bucak
Bir tek sevdiðim
Gözlerine Ýliþtirdiðim rüzgârlarý bekleyeceðim
Hani olurya
Bir karanfilin ýslýðýnýn çýrasý
Poyrazda unutulmuþ çatallanan bir türküde yanar
Hissederken iliklerindeki bölük börcük ezgiyi
Savrulursun benliðin hükmünde delice
Kül ve ruhun ortaklýðýna tanýk olurken
Canhýraþ hayallerin susturur alevleri
Ey sevgili
Ben suskular bürünmeyeceðim
Düþlerin oyadan örtüsü
Ellerimin tuttuðu kasnaðýn körelttiði masum kilit
Ýpek ipleriyle yaslý bir çýðlýkla
Yüreðimde bir sevda iþliyorken þimdi
’Kýrýlmaya meyillidir gölgesiz aþklar’..