Keskin bir býçak kesti hayallerimi lavinya Soðuk ve paslý Akrebi düþmüþken zamanýn peþime Sonuna nokta koyulmamýþtý ömrümün Bitmiþtim lavinya Hayallerim göçüp giderken Bir medeniyet kavmine Þairler celladý olmuþtu kelimelerin Kanýyordu alfabesi Ýstanbul’un Hayallerime doðru çevirmiþti menzillerini Bir an kadardý lavinya Bir an kadardý gözlerin Vurulup düþüyordum tenine Tenimin her zerresi üþüyordu Korkuyordum Lavinya
Düþkünlüðümün son baharlarýnda Susmaya alýþýyordum Susmaya alýþtýralý dilimi lavinya Sen çýkýyordun gecelerimden sabahlara Koþuyordu bütün þehir Hiç kimseler , herkesi aðýrlýyordu Bir sokak lambasý düþüyordu ýþýklarýndan Bir bankýn öpüþme sahnesinde Sana gebe düþüyordum Ölümün rahminde Lavinya son söz olmuyordun Hiçbir zaman Hep bir fragmanýn tekrarlanan tarafýydýn
Ladese tutuþmuþtum seninle Lavinya ! Hayallerimi de alýp gidecektin Ya da Hayalsiz býrakacaktýn Sol cebimdeki imzalanan hikayelerimizi Gidecektin bir anda Her adýmýn suça mukabil kýlýnacaktý Þairler celladý olacaktý kelimelerimizin Sayfa sayfa düþecektik Yorgun adýmlarla gölgemize Aðýr kilitler vurulacaktý hayallerimize Þahadete duyuracaktýk sesimizi Lavinya!
Ne desem bir rüzgarla daðýlacaktýk zaten Mahremiyetimi açmýþtým oysa sana Bozacaktýn bütün bakir duygularýmý Baharlarýmý alýp yeni mevsimler verecektin Hayallerimiz pembeleþecekti Utangaç ömrümüze Boynumuz düþecekti gözlerimizden önce Lavinya! Ellerimden tut Soðuk duvarlarýmýn
Lavinya Satýlmýþ hayallerimin vitrin kraliçesi Beni baþka hayalleri harcamakla sýnama Kelebek ömrü kadar yarýnlarýmýz Görmek kadar deðil Bakmak kadar yaþadýðýmýz hayatýmýz Benden bir mavi sil Bana bir kýzýl kýyamet ekle Tenim teninde yansýn Üþüyorum lavinya Üstümü ört kefeninle Tabutum hayallerimiz olsun Musalla taþýný boþ býrak Þairler doldursun