Tek heceli rüyaydý bu sana düþtüðüm Yüreðimin kubbeleri yýkýlmýþtý arþa deðerken Sözcükler kendi kendine fýrlarken dudaklarýmdan Tutmaya mecalim kalmamýþtý kendimi Ruhum öylesine dargýndý ki sana Kalemim taþýyamýyordu hamallýðýný yaptýðým Aþk’ý
Hâki gözlerinde kýrk yýllýk hatýr arýyordum Suskun bir seyyahtým ömrümde Çocuk gülüþlerimi býrakýyordum Her geçtiðim yetimin gözlerine Belki tavaf ediyordum dünyayý Seni unuturum diye
Ne zaman “sizi” “ Sen “ yapsam “ Biz “ de kayboluyordum Iþýðý yoktu caddelerin Kaldýrýmlarýn dilsiz taraflarýndan yürüyorduk Köþe baþý miladý dolmuþ Sensizlik çarpýyordu suretime Bütün yüreðimi arþýnlýyordum sana varmak adýna Tek seferlik yolcu misali çýkarken Vahasýný kaybetmiþ sahraya Bir “ ben “ kalýyordu kendini bulamayan Bir de önsözlerime kesme iþareti vurmuþ cellatlar
Ýpimi çekiyordu mavisini kaybetmiþ þehir Þair kelamýnda dua arýyordum Kaç kutsal kitap ederdi bir “ aþk “ Kaç kere secde etmem gerekirdi Hiçlikten hepliðe doðru
Sema’ya doðru çeviriyordum ellerimi Sesime ses vermeliydi melek kanatlarý Beyaz düþman olmuþtu bakýþlarýma Siyah her zaman peþimde azýlý bir katil Tut ellerimden çek kendine doðru Lime lime olmuþ yüreðimin Sol parçasýný sakla kendine Girizgah bölümünde Adýný; ‘Sevda koydum siyah bakýþlý gece ‘ Muhammed YALÇINKAYA Sosyal Medyada Paylaşın:
Düşlerim_Kiralık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.