Tutamadım…

Ömrümden birer birer yaþanmadan kaçtýlar
Rüzgâr misali geçen yýllarý tutamadým...
Yâr sandýðým goncalar el baðýnda açtýlar
Bana firkati seçen gülleri tutamadým...

Bir zamanlar gönülden ben de sevdim özledim
Gece gündüz yýllarca boþ yollarý gözledim
Bir fýrsat düþer diye bin ümitle izledim
Öpmeyi dilediðim elleri tutamadým...

Beni yakan gözlerde bir merhamet aradým
Leyla’sý bilinmeyen Mecnun’a çýktý adým
Beni güze götürdü aþktan yana her adým
Çiçek çiçek açýlan dallarý tutamadým...

Saða-sola bakýndým iþaret göremedim
Hicabýmdan kimseye yol-yordam soramadým.
Býrakýn yürümeyi baþýna varamadým
Vuslat yurduna giden yollarý tutamadým...

Bigâne davrandýkça beni periþan eden
Elem üretti felek bana her bahaneden
Bu kadar ýstýraba nasýl dayansýn beden
Garip baþtan dökülen telleri tutamadým…

Aþk baðýnýn aslýný anlayamadým gitti
Ekimde vuslat ektim nisanda hasret bitti
Çeke çeke yorulan sabrým isyanda yitti
Talihe sitem eden dilleri tutamadým…

Bir þey gelmez elimden böyle imiþ kaderim
Bakýp bakýp maziye þimdi bin ah ederim
Eksilmedi gönlümden bir an bile kederim
Gözlerimden dökülen selleri tutamadým...

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…