Kutsal Emanetimsin

Kapýldým serabýna kendi odumda yandým,
Þiryandaki külümde kutsal emanetimsin!
Yüz sürdüm divanýna efsunlu saza kandým,
Þedaraban telimde kutsal emanetimsin!

Ruhuma yâren oldun doldun gecelerime,
Nur’lu yüzünden vurur þavkýn yücelerime;
Hayalimde gördüðüm yârsin hecelerime,
Muþtulanan dilimde kutsal emanetimsin!

Doðumun kutlu düðün veda ediþin hüzün,
Gitme uzaklarýma hicran yaðmasýn gözün;
Mecnun ufuklarýmda aþka boyansýn yüzün,
Sýrra giden yolumda kutsal emanetimsin!

Çözülmeyen bilmece mihrabýmda gizlisin,
Aþiyanýmýn süsü baðda þiraz gözlüsün;
Dergâhýmýn nefesi Hak’tan bana sözlüsün,
Secdedeki çulumda kutsal emanetimsin!

Bulanýk koylarýmdan düþ daðýna kaçarsýn,
Bir gönülde durulur doruklarda uçarsýn,
Hercai avucumda göçmen gülü açarsýn;
Harelenen elimde kutsal emanetimsin!

Kölemen bakýþlarýn kalbimde kuyu kazan,
Yaðmalandý yýllarým cümle mevsimler hazan;
Makberimden yükselip adýný arþa yazan,
Mahþer rengi dalýmda kutsal emanetimsin!


15 Mayýs 2010 Ýstanbul
Murat Aydýn Doma



Sosyal Medyada Paylaşın: