Teri avcunda soðuyordu, kuru bir banka eðreti sýðýndýrdýðý yorgunluðunda… Kapatýlan düþüncesi, uzun eteðinin uçlarýna kadar iniyordu. Sustuðu kadar yaþlýydý, yaþýndan fazla…
Bankýn diðer ucunda Aydýnlýk bir yüz olup koþar adým çýkan bir “Merhaba” sözünün; Nasýl giydirilip renkli, bir gülümseyiþ olduðu da bilinemezdi Dipsiz bir karanlýkta...
-Ýþ çýkýþý mý? -Ev temizliðinden…
Sevgili emekçim… Yetmez ki gülümseyiþim hayatýný deðiþtirmeye! Baðýþla!… Ama yaren et eskiyen sesine sözlerimi. Yüzünü büküp baktýðýn gençliðimin yalancý olduðu kadar Gözlerinin kucaðýna sunduðum gülümseyiþ çocuk Belki unutturur ayaklarýnýn, kollarýnýn sýzýsýný Ýçimdeki insanla sýcak tuttuðum elleri Deðerken omuzlarýna…
Ne kalmýþsa kendimden… Ne kalmýþ ki diyemeden daha...
Bir ses Adýmý tokatlar kulaðýma! Yanar yüzüm Ermeyen birkaç adýmla...
Ben sana býrakýyorum gülümseyiþimi, yorgunluðuna yaren kalsýn Emekçi kadýn…
Gidiyorum… Yüzüme çökmek üzere karanlýðým…
Sakýn bakma gözlerime!...
Sakýn!...
ezgi ç. 15.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.