Bahardan baþladýn tomurcuklarýna Toprak, hava, su âþýklarýn. Seninle çocukluðum gelir Týrnaklarýmda, dökülen kýrmýzý yapraklarýn! Vefasýn Çatýsýz evimin düþ sokaðýna…
Artýk bir “Selin”im var kýrmýzý sardunyam! Tiþort beðendi kendine, kendi gibi küçücük dört beden. Su yeþili, karpuz kollu, Göðsünde mavi bir kelebek uçuyor, her yaný çiçek tane tane turuncu…
Þimdi avuçlarýmda saçlar büyütüyorum ona Çiçeklerinin kývrýmlarýndan bukleler uzatýyorum yanaklarýna. Sarý teni pembe baksýn diye, bir çimdik kýrmýzýndan alýyorum Ve uçuþan yapraklarýný koyuyorum göðüs ve kollarýndaki bantlarýna. Ýnce sesine bahar çoþkunu, neþeni çýnlatýyorum göðün göðün… Narin deðil ki artýk bacaklarý ip atlarken! Gövdenle öyle güçlendiriyorsun ki Bak, seksekte taþý nasýl da atýyor 10’a, Çizgilere basmadan nasýl da sekiyor hýzlýca!, Ýri siyah gözlerine doðan kuþlarmýþ kirpikleri, kaþlarý Serpilince kanatlanýp uçan. Biz seninle tel tel yuvalar yaptýk dönerler birazdan. Artýk sallanan, aðzý dili baðlý acýmalara Bir ayýcýk sessizce aðlamýyor kollarýnýn arasýndan.