Kilitlenmiþ dudaklarýmýn kiralik düþ/lerinden çýkartýyorum seni Anlamsýz bir sabahýn doðuþunda heyecanla ölmek için uyanýyorum gözlerine Bir sus kalýyor sessizliðin sevdalý koynunda Toplu bir göç þimdi benim yüreðimden hicret eden duygular yýðýný Bir mavi þehrin kýrýlgan taraflarýnda soðuk kaldýrýmlara uzanmýþ Bir çift gözdü ’ Aþk ’ Bütün ölümler ödünç býrakýlýyordu bir sonraki gölgelere Arkasýndan kovalýyordu bütün þehir , umutlarý kýrýyordu camsýz kalpleri Otopsisi yapýlan bir aþk bütün faili meçhul hikayesi ile sadece bakýþlarýný býrakýyordu sahipsiz bulutlara Arkasýnda duran bir kaç sözcüðün dahi önüne geçmesine izin vermeyen bu ’ düþ ’ Sadece d/üþüyordu ...
Kiralýk bir hayatýn azýlý bir ev sahibi vardý ve her gün bir sonraki günün faizini ödüyordu yüreðim Çýkmak istiyordum artýk bu lüks görünümlü parlak dünyadan Bir varoþ mahallesinin küçük umutlarýndan mutluluklar çizmek istiyordum kendime Çamurla oynamayý seviyordum mesela , kirlenmeyi istiyordum Kirletmek istiyordum perdeleri bembeyaz düþmüþ ama arkasýnda binlerce leþin olduðu bu ’aþký’ Deþifre etmek istiyordum. Müsveddeydim artýk kiralýk düþlerime , kimse sessizliðime kulak veremezdi ya da gözleri hep kapalýydý kaný durmayan intiharlarýn Son tarafýna gelmiþtim kalbimin artýk kendime bir çift uçurum koparýyordum Ýklimler çýrýlçýplak üstüme doðru sýzarken , üstüme kan , üstüme öfke, üstüme sessizlik yaðýyordu Yolumun üstünde eski bir lehçe kaç kavmin beþiðini sallamýþ bu aþk Kaç asrýn intikamý var gözlerinde bu asi bu söz geçmez ’aþklý’ yüreðin
.../ Asi Mezopatamya’nýn kýzý gözlerin þivesi farklý aþklarý aðýrlýyordu /...
Yaðmurdan sonra düþüyordu barut kokusu toprakla beraber karýþýyordu havaya Gözleri hep kýsýktý gökkuþaklarýnýn ve rengi siyaha çalýyordu güvercinlerin Bir daðýn arkasýndan bir ses yankýlanýyordu perdelerini kapatýyordu hayat Ve senaryosunda hep farklý sevdalar canlý bomba rolünü üstleniyordu Eþiðin önünde oturan hasýr altýndaki zulmü topluyordu ’ Ayrýlýk ’ Gözlerinden göç ediyordu bütün sevdalýlar , baðýrýyordu yorgun sesinden Çýrýlçýplak düþmüþ yokluðuna , duymuyordu kendisi dahi avaz avaz sustuðu aþkýný Yontulmuþ hüzünler þahitliðini yaptý Bir mezopatamya kýzý canlý bomba olarak aþka kurban oldu Bir erkek lime lime olmuþ yüreðinden sadece bir ayrýlýk býraktý kýrýlgan mavi þehre Bir ses bozdu Hece hece ölüm býraktý Adý ’ AÞKTI ’
Muhammed YALÇINKAYA
.../
Sözüm var sana dikiþi patlamýþ yaralarýmdan aþk/kanatacaðým Bütün satýr aralarýnda bir kýrmýzý kalem edasý yarattým çünkü sana kan/sadým Kalbimin ritmini bozuyor bu bakýþlarýn bir gece gerçekten öleceðim Çünkü bütün dualarým sana karþý yarým...
M.Yalçýnkaya /... Sosyal Medyada Paylaşın:
Düşlerim_Kiralık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.