tavan arasýna sakladým anýlarý
acý çikolata
ve ilk öpücük tadýnda
bir köþede saklanmýþ çocuk yaným
aðlar sessizce
bilirim
gidiþin o’nu da acýtýr
beni de
bir buruk tat sürdün dudaklarýma o gece
ne sesin, ne nefesin emanet
kalbimde kanat çýrpan serçe öksüz
pazar gününe has sýkýntý omuzumda
takvime baktým
aþk’ertesi
Yasmin Levi seslenirken “La Alegria”
duyduðum tek kelime “hain”
umut yeþermezse ömür saksýmda
yalnýzlýðým yataðýmdan kalkmaz
aramýzdaki mesafeye eklendikce kýrgýnlýðým
gözyaþým tenimde lav
pazara çýkarmalý ruhu yoran ucuz aþklarý
yamalý bohçaya sarmalý senden kalan hüzünleri
ve derin bir çukur kazýp
gömmeli
yeni bir gülümseme giyinmeliyim
taze mutluluk kokmalý tenim
bir fincan kahve ve sütlü çikolata asýlsýn dudaklarýma
yokluðun acýtmaz eskisi gibi
BANU ULUDAG - 8 MAYIS’10, New York