YASMİN!

Yasmin!
Ne zaman açsan göz kapaklarýný
Bir deniz kenarýndayým
Bir kayýk getiriyor oluyorum sana, hep çocuðum.

Deniz kumlarýnýn betona döndüðü kýyýlarda anlamýþtým
Hayatýn büyüttüðünü.
Kim, Yasmin?
Kim kalýyorsa geride, o daha çok büyür inan bana!

Kýz kardeþler büyüttüm senden sonra
Yas tuttum, mim oldum
Esmer bir þehrin memelerini emdim
Yüzüme sakallar çizdi hayat
Ýnan senden de çok büyüdüm, Yasmin.
Býraktým yazmayý,
Mahallelere bölündüm.
Yasmin olan evlerde kaldým, çýkmadým.


Denizler hep koleralýydý senden sonra ve saçlarým döküldü ruhumdan
Kayýðým kýrýk
Güneyin kýyýlarýnda intihar etti turfanda bahçeleri.
Þimdi her yer Paris , yok Hayýr; Ruhsuz Ankara!

Ýkimizin de geride býraktýðý ne biliyor musun?
Senin esmer gülüþlerin
Benimse…
Ait olduðum baharlar.
Sarýlsana...

Yasmin, ah çocuk bahçesi yoldaþým.
Çocuksuz bir teneffüs zili mi þimdi hayat sana?
Demirtepe’lere kuruldun.


Olsun Yasmin!
Hikayeme ne zamanki kavgalar bulaþtý
Oturdum, yeniden ovdum kendimi
Lambadan üç kez çýktým
Üçünde de kendime “onur” diledim diye
Ýçinde yangýnlar dolu sulara soktular omuzlarýmý
Çivilerle ovdular gözlerimi…
her þeyin ayrýlýktan geçtiðini o zaman anladým
Ve býraktým artýk dönmeni beklemeyi…
Ben de dönmedim

Saçlarýný okþayýp, baðrýma bastýðým her kýz
“Büyüyünce ne olayým” diye sordu
"Yasmin ol " dedim, hepsine

Üç vakitte kapýnýza deniz vuracak
Sonra koþa koþa bir ufaklýk gelecek
Sarýlacak boynunuza
Kardeþ olacaksýnýz
Yollarýnýz ayrýlacak
Kaybedeceksiniz
O yüzden sizin olacak tüm kayýklar
Denizler çekilecek
Siz bekleyeceksiniz!
Beklemek ise: yaþamaktýr!
Öyleyse ölüm nedir, sormayýn
Ölüm bekleyecek hiçbir þeyi kalmayanadýr.!

Yasmin
Senden sonra kimseyle açýlmadým denizlere
Çünkü sen giderken, ben denizi içtim acýmdan
Oydum içimi.
Dalgalý bir gerçeðe döndüm
Oturdum Sýrrýn mahlesinde, Yakubiye ’de, Eyyubi ye ’de
Bahsetmemeyi seçtim; unutmayý deðil
Gözlerimin kenarlarýndan bazen saçlarýn çýkýyor.
Rüyalarýmda seni görüyorum.
Sesini duyuyorum bazen
Anlýyorum kimse kimseyi unutmamýþ.

Ýnanmayý seçtim Yasmin
Ýnanmayý…
Kendime inandým her þeyden önce, kalbime…
Baktým sen varken inandýðým her þey, öteymiþ benden çok öte…
Ettiðim dualar bundan tutmamýþ, oysa ben evlatlar dilemiþtim sana
Gözleri deniz yosunu!
Þimdi ne yosun, ne toz topak, çocuklar hep koleralý…

Onca yýldan sonra Merhaba Yasmin
Büyümek bize iyi gelmese de…ve kirlense de denizler
Onca þehirden sonra Ýstanbul Yasmin, Onca sözden sonra bu þiir
Onca vedadan sonra araya giren yýllar
Onca dostluktan sonra biz…
Ufaklýk ve Ablasý…


Yasmin!
ne zaman açsan göz kapaklarýný
Bir deniz kenarýndayým.
Bir kayýk getiriyor oluyorum, hep çocuðum.
Kapama gözlerini, yoksa her yer çöl!
"Halâ mý" diyeceksin.
Ah Yasmin! Halâ…


05:38 14 mayýs 2010 kýztaþý
k.kentli
Sosyal Medyada Paylaşın: