İnsafsız
Bana dert verip, yeter aðlattýðýn,
Yok’ mu insafýn söyle, söyle senin,
Aþk ateþidir, kalbim’ de yaktýðýn,
Yok’ mu insafýn, söyle, söyle senin.
Bir haller oldu, neden bilmem sana,
Birden terk ettin, acýmadýn bana,
Sen terk ederken, kim girdi aklýna,
Yok’ mu insafýn, söyle, söyle senin.
Ah kara gözlüm, caným yakýyorsun,
Ne zaman gelsem, benden kaçýyorsun,
Bir þey söylesem, hemen kýzýyorsun,
Yok’ mu insafýn, söyle, söyle senin.
Ahh kara gözlüm, öyle bakýp durma,
Kor düþtü gönlüme yan deyip durma,
Sen bir tanemsin, melül, melül bakma,
Yok’ mu insafýn, söyle, söyle senin.
Bahçene girdim de konca dermeye,
Diken oldun battýn, söyle sen niye,
Kalbim çok üzgün sen sevmedin diye,
Yok’ mu insafýn, söyle, söyle senin.
Yüksel Þanlý er
12 Mayýs 2010-05-12
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.