2.TEMMUZ.1993 (1)

Öfkem;
Senide yenerim bir Gün,
susturur-gömerim-unutkanlýkla Tarihe.
"- Yalan’dýr, yakýlmadý, yandýlar!" derim ve birde,
Ad takarým Takvime;
"- 2.Temmuz.1993, Sivas Katliamý" der,
alýr Kuyruðumu Apýþ arasý
çeker giderim.

Öfkem;
Ama Ýçimi kemiren bir Þey var,
Kurt!
Birde "Caný çýkasý-Adam olmayasý"
Umut!
"- Ne güzelde kurtarmýþtým Paçayý" derken,
dürter,
iter,
rahatsýz eder Birileri beni Hala’mýn Mevlüt’ünde. (*)
"- Git Sivas’a!"der, giderim.
Yalanla-Unutkanlýkla-Rahatla "Mutlu olmak" varken.

Öfkem;
Kapa Gözlerimi-indirir Kepenkleri, týka Bilgiç-Kulaklarýmý
Ýlm-i Medeniyet ve Hak-Hukuk’la, Alamanya’da.
"- Ne Türkçe konuþmak,
ne türkçe Gazete-Kitap-Medya,
na’ber Türkiye!m ?"
Derken: Bir Rüya görürüm o Günün Gecesi.
"- Hayýr! Hayeldir, Surettir. Hayýrdýr Ýnþallah!"
Ýyi-Sýhhate-Olsunlar niyetine eylerim anlamýný.
Fakat;
Yemez tabi bunlarý,
yutmaz Yalan-Kývýrmalarý;
"her Kývrýmý gerçek, her köþesi doðru, her Hücresi özgür, her Atomu hür"
olan Beyin!

Öfkem;
"- Tek Þansýn Unutkan olmaktýr." der Dilin.
"- Onuda Beynin yer ama biz yemeyiz" der,
Kepçe-Kulaklar,Yalana-Yatak-Dudaklar,
Fýldýr-Gören-Gözler,
Af’fýný kendin verdiðin Hüküm,
Beraat!

Fakat;
Nazým’ýn Mýsralarý
(1962’de Sýla’da, belkide Demokratik Doðu Almanya’da yazdýðý)
burada birden-bire karýþýr Ýþin Ýçine,
delinir-gider Köselesi Yanýk Yüreðim;
"- Birþeyler yazmalýyým..."
Diye baþlar,
"- Yüzde-Yüz-Yalansýz...
ve devam eder;
"- Birþeyler yazmalýyým
Ýçimde Birþeyleri yakalayarak.
Kova salýp içimdeki Kuyuya, Su çekmeliyim"
Der,
biter.

(*) Sivas (1) KÝM BÝLÝR? Þiirinden
Sosyal Medyada Paylaşın: