HOŞÇA KAL

Gözlerinden ürkek bir kuþ uçtu,
Kondu kalbimin dalýna,
Çiçek açtý birden gönlüm,
Döndü cennet bahçesine,
Ýzinsizce giriver,
Gezin, salýna salýna.

Masumdu gözlerin,
Ancak alev topuydun,
Deðdiði yeri yakýyor,
Ve çok içten bakýyordun,
Can alýyordun bakýþlarýnla,
Tepeden týrnaða, yaþam doluydun.

Sevdan, yýldýzlar kadar uzak,
Ýstesem de ulaþamam,
Kahrolasý þu gönlüme ,
Ne çare zincir vuramam.

Bir kez daha bakabilsem,
O siyah derinliðe,
Ellerini tutarak,
Gün batýmýný seyretsek,
Diz dize oturarak…

Deniz kadar sonsuz gözlerin,
Bulutlar kadar yumuþak dokunuþun,
Ama imkansýz,
Benim oluþun,
Uzaksýn dibimdeyken,
Manadýr varoluþun…

Hoþsun ,
Hoþça kal,
Görüþürüz , belki rüyalarýmýzda…

06/09/2001 Antakya

Sosyal Medyada Paylaşın: