NE ZAMAN DOSTLARIM

ah! her uyanýþýmda
önümde açýlan beyaz kaðýt
çocuk gülüþleriyle
aklanýp paklandýðým günlerim
yolumu kesen köpekler kadar
sahipsiz,öfkeli yalnýzlýðým ah!

/annelerin gözünde hiç büyümezdi o yamalý ömrümüz/

ah! dostlarým sizler
ne zaman sararsýnýz
yamalarýmý bembeyaz bir kaðýtla
anadan doðma yalnýzlýðýmýzla...

ah! dostlarým
o zamansýz gidiþleriniz
býrakýlan hüzünler
bu yüzdendir
bir kayaya yaslanýrým her gece
vurulurum amansýz
düþerim anýlarýmýza...

gecelere acýlarýmýzla baþlar
bir masada kaðýtlara gömerim hüznümü
bu yüzdendir
her sabah bir tabutla uyanýrým
içimde büyüyen daðlarla yürürüm
yinede umut ekerim üzerimdeki topraðýma...

dindirir sanýrdým hasreti
bir teselli sarhoþu olurum derdim
o kadýnlarým,kýzlarým,yarim, yarenlerimle
sokaklara bir öpücük getiren
üzerimde dinmeyen yaðmurlarýmla
ömrümü bir gecede
saatlerce durduranlarýmla
ve akýp
nehirlerimle bedenlerinde taþtýklarýmla
hasretimi katardým aþklarýmý
ah! bu yüzdendir dostlarým
belki de erken terk ediliþlerim
bir sözcükle sizi bende derinleþtiren
zamansýz hüzünleniþim...

ve sabahlarý avlularýma kýrýk dallar
üþüten kýraðýlar düþürüp gidenler
ve gönlümün tam ortasýna
hasretin minderini koyup
ayrýlýðý dillendirenler
sizler...

ah! þu benim toparlayamadýðým geçmiþim
içimde kimsesizliði oynayan gelecek telaþým
ve yazdýkça mürekkepte donan
kuruyan, solan ,solduran yanlýþlarým
bu yüzdendir dostlarým
sallanýp dururum
bir çöp gibi rüzgarda
bu yüzdendir dostlarým
bir sarhoþ gibi gezinirim
gecelerin esrarýnda...

söyleyin þimdi
ne zaman kalkar
üzerimdeki çürüten kahýrlar
ne zaman aklarýmý deler kardelen
elinde bir umutla karþýlar beni
sizli baharlarla
ne zaman bir ýrmaðýn kollarýyla sararsýnýz
ne zaman döner
geceme müjdeler katarsýnýz
bir su sesi olursunuz sevinçlerimde
ne zaman bir türkünün ezgisiyle
sofralarýnýzda diriltirsiniz beni
ne zaman dostlarým
bir duanýn yeminiyle gömersiniz
ah! ne zaman dostlarým
gömersiniz yüreðinizdeki sürgünlerin
kanayan,dinmeyen yarasýna beni...

ÝRFAN TEMEL

Sosyal Medyada Paylaşın: