numaralarý okunmaktan silinmiþ
kapýlarýmý araladým
sokaðýmý arþýnlayan
kadýnlarýn ruhlarýna
tevekkülü bilen bedenin
ben uyurken öptü ölümümü
bir kentin sabahýnda “sahte umutlar pazarý” kuruluyor
ýþýksýzlarýn teninden yayýlan merhametin mükemmel uyumuyla
ne ayýp dinliyor elleri
ne de secde ediyor nefesi
kýzýlýmsý bir karanlýk soluyor ölümü
-kadýn çýðlýðý ile bütün kelebeklere ömür-
kanatsýz merhametin süzüldüðü
leylak renkli “günah” yazýsýný urgan niyetine boynuna saran
aþk’tan hep dul kalmýþtýr
dünyadan da koca bir yalan
tanrýdan kalansa hep hüsran
-adam nefsi ile döllüyor ihaneti-
aþýnýr durmadan sözcüklerden bozma dualar
dudaklarda býraktýðý buruk acý
tebessüme gebe kalýnca doðurur sevdayý
umudun atýný kýrbaçlayarak dört nala
ateþli sabahlarýn teri ile yanana
-kadýn kokusundan geçer bir cinnetin en masum hali-
kimselerin hiçliðinde boðdukça nefreti
gördüðü yüzler tanýdýklarý deðildir
acý çeken inleyen
biçimsiz figürlerdir
arafýn derinliklerinden “aþk” diye gelen
-adam yanaþma sabahýn kýzlýðýný bozar her intihar sonrasý-
durulandýkça yar sinesinde
yedi günahýn evladýsýn
yalan uyudukça baþucunda
dil kesiði intiharlar saklar acýný
kalp uyanýr kendi matemine o an
-kadýn yerle gök arasýnda mukabeledir zikrettikçe adamý-
dudaklarýn sözlerle gömüldüðü her elveda
kirpikleri aralar sýzmak için göz bebeklerine
orda hareketsizce çiçeklenir aþk
dünyanýn bilmem neresinde
ve bilmem hangi çölünde kervanlara konuk olur
-adam küçültür hasretinin coðrafyasýnda kadýný-
bir kadýndan
bir adama kalandýr
uçurumun gölgesinde yakýlan sigaranýn külü
ki
o küldür bitmiþ aþk’larýn ödülü…