AKLİME KORKMAZ'A

Gözyaþýný döktüler kaderine küstürüp,
Canýma kýyarým da gözyaþýna kýyamam.
Baþýndaki yazmayý yarasýna bastýrýp,
Cennetten köþk almýþsýn kapýsýný sayamam.


Zamaný durdurup da gidebilsek o düne,
Çok sevdiðin eþini vurduklarý o güne.
Aðrý,Doðubeyazýt bir de Kazan köyüne,
Sevgileri sunmuþtun demiþler ki alamam.


Bitsin artýk bu çilen eðme hilâl kaþýný,
Vatanýmdýr diyerek, topraðýný taþýný.
Çaresizlik içinde döktüðün gözyaþýný,
Baþýma tac ederken yere, yurda koyamam.


Kelime-i þehâdet getiren sözlerinde,
Þehâdet þerbetini içerken sizlerinde.
Acýlarý sorduðum buðulu gözlerinde,
Þehidimin yasý var sen aðlarken gülemem.


Güzün gülleri gibi tomurcukda solarak,
Ýki güzel yavrunla öksüz, yetim kalarak.
Yetmiþiki milyonluk Türk milleti olarak,
Helâllik dilesem de hakkýný ödeyemem.


Binlerce ölenleri inan ki sayamadýk,
Feryâd, figân ederken sesini duyamadýk.
Çakal sürülerinden sizi koruyamadýk,
Anneler günü gelmiþ kutlu olsun diyemem.





Ýrembaðý

Sosyal Medyada Paylaşın: