ey! aþk yoluna düþen bir kerecikte olsa soluklanmadan her þeye raðmen yine de yürüyen belki yetmez bir aþký göðüslemeye yüreðinin heybesindekiler bile…
/unutmadan!/
mutlulukta bitebilir bir zaman cennet bahçesi de kuruyabilir bir bedende eritebilir seni eriyebilir de þehvetten aþkýn gölgesinden yaratýlan çaresizliði gölgeleyen o dilek aðacý ve heybendeki o eriyip tükenecek mumlar bile yetmeyebilir kendine…
aþk sende bir serüven ise yanýna biraz daha al acýlarýný hasretini koy çantanýn sol yerine ve ayrýlýklarý da yerleþtir en dibine…
/unutturmadan/
ey!aþkýn yoluna düþen çölünü al yanýna yüreðini içinde daðla ne mecnunu ara orada öyle bakýnma da ferhat’ a dön kendine ve aþký heybende ara hem de yana yana..
ey! aþk yoluna düþen düþ þimdi yola düþ... düþme.... sor bir kendine... ÝRFAN TEMEL...!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
renas deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.