Küçücük bir gecekonduydu evimiz,
Bir sofa, iki oda.. birde hol.
Bahçede yanan kör bir ýþýk,
Yansa mý, yanmasa mý? der misali aklý karýþýk…
Tam üç kardeþtik biz..
Tekstil iþçisiydi anamla babam.
Makine sesleri kumaþ tozlarý,
Vardiyalar arasýndaki maratonda,
Bazen hatýrlayamýyorlardý bile bizleri..
Bakýcý mý, o da kim, güldürmeyin beni..
Hiç tanýmadýk hiç görmedik,
Biz üç kardeþ sokak aralarýnda büyüdük
Bir topumuz bile yoktu! ! !
Yegane oyunumuz,
Hayal peþinde koþmaca olmuþtu..
En güzelide neydi biliyor musunuz?
Karþý kaldýrýmda,
Hacýoðlu kýrtasiyedeki
Kavuniçi plastik toptu…
Bir kez koymuþtum aklýma.
Kavuniçi topun ardýndan,
Okul bahçesindeki barakalarýn arasýnda
Toprak sahada koþuþturmayý…
Oysaki,
Vardiyalar arasýnda gidip gelmekten
Düþünen yoktu benim hayallerimi! ! !
Ýsteseydim, belki istemeyi becerseydim,
Alacaklarý da yoktu zaten..
Bir vardiya sonrasýnda..
Ýki göz gecekonduda,
Sýzmýþken babam yorgunluktan,
Sessiz, ürkek birazda çekingen..
Yokladým ceplerini.
Aþýrdýðým on lirayla,
Verecektim kavuniçi topun bedelini! ! ! ! !
Bir çýrpýda aldým soluðu Hacýoðlunda.
Belki, o bir liraya bir top almýþtým amma,
Aldýðým, kavuniçi plastik top deðil,
Top peþinde koþan..
Kavuniçi hayalimdi aslýnda……
Olsun ne çýkar ki,
Çekildiyse de kulaðým sonunda,
Dersimi aldýysam da..
Ben; o iki göz küçücük gecekondu da,
“Kavuniçi hayalimi gerçekleþtirmiþtim ya”! ! ! ! !
Ferah Yýlmaz-Daðarcik 01.05.2007/ 16:55
Bu þiirin hikayesi:
Bir aile, anne baba çalýþýyor, 3 erkek kardeþ, ortanca erkek kardeþ evin kýzý gibi kardeþlerini bir araya toplayan, yemeklerini yedirmeye çalýþan, o gecekonduda yemek masasý dahi olmadýðýndan yere serdikleri sofra bezi üzerinde yemeklerini yiyen kardeþlerden birinin çocukluk anýsýndan kavuniçi topun hayali......
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.