Gözlerime gözlerin deðdi nihayet
Aðladýn..
Gördüm, teninden süzülüyordu nihavent
Çalkalandý içindeki çocukluðun dibe çökmüþ tortusu
Ellerim mi?
Titrer elbet...
Vuslata erdi yalnýzlýðýn uykusu
Çýk kabuk zannedip saklandýðýn,
Zarý yýrtýlmýþ cehaletlerinden yalnýzlýðýn
Tüllerini arala yüreðimden bir bir
Aç mendilini,
Otur dilen aþk sandýklarýnda kaybettiklerini
Seni de yutacak gör bak bu hain pusu
Gecenin matemine kanýp içeceksin
Altýn keyifleri
Saçlarýnýn tellerinde yanacak günahýn korkusu
Tenim tenine rötarlý
Rüyalarýmda tatsýz yýldýzlarýn ahenkli kokusu
Deðdir dudaklarýný ölüme
Titresin kývrýmlarýndaki ecel hevesi
Her nefes akdinde
Bir engel gibi çýkacaksýn önüme
Ölümdür aþkýn tekrarlanan hecesi...
Gözlerime gözlerin deðdi nihayet
Kaçýrdýn...
Kendini toparla çýkmaz sokaklardan
Þehrin her yerine sözün söyleyemediklerini býraktým
Deðdir dudaklarýný tenime
Damýt nefretten tutkularý
Ve bak bu sabah aynalara,
Yüreðine iz býraktým...
Gözlerime gözlerin deðdi nihayet
Hayran býraktýn...
Dip not: Ve bir þarký Sezen’den Ege’nin yakýcý tuzuyla kavuran;
Ah...Gözlerine göz deðmiþ belli, dudaklarýnda günah tadý var. Suçluluk kokusu sinmiþ tenine, ben yine ayný hep affedici...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.