açmaz hiçbir çiçek bu vadide,
sarý krizantemdir gönül çelen
ve
sarý sabýr yaðar kýrkikindi vakti.
leylî geceleri umarsýzdýr;
þair eder beni zoraki…
kelime oyunlarýna vurdum;
kanadý kýrýk bir serçeyi vurur gibiyim.
kanýyorum;
damlýyor ince ince
gül dalýndan kan…
an geliyor,
sen sanýyorum her siyah gölgeyi,
bîçare kanýyorum…
iliklerime kadar iþliyor arsýz bahar,
bozmaya çalýþýyor ezberlerimi,
“bahar gelmiþ neyleyim…”
oysa ben,
kuytularda filizlenen
kilidi kýrýk þiirler dizmekteyim…
yavaþ yavaþ sýzar
aþk kokan saçlarýmýn arasýna cehennem.
taze bir kan pýhtýsýdýr yalnýzlýk,
ve yalnýzlýðýn tortusu sol yanýma çöreklenir.
usulca sokulur,sýzar…
dönüþü olmayan bir yol olur
gözyaþlarýmýn açtýðý çýðýr.
gözlerinden silineli gözlerimdeki nem,
sana el’im…
ve haramdýr ellerine elim…
gönül çelen bir düþtün
yalancý baharlar kadar yalan
ve
düþtün, apansýz
lodoslara dayanamadan…
/ mai /