Zifirî karanlýðý mýzrak gibi delerek, Sonsuz ümitler ile sana geldim bu gece. Yokluðun yüreðime bir köz gibi düþünce, Kývrandým acýlarla, her gün sabahlara dek
Baharým hazan idi, gündüzlerimse gece Ruhum, dünyada iken cehennemi yaþadý Buna sevda denilmez, bilmem ki nedir adý Kerem, Ferhat, Mecnun’ un görmediði iþkence.
Þimdi cismim karþýnda, hislerim iki büklüm Eþiðine baþ koymuþ, âmadeyim emrine Dönelim beraberce, eski günlere yine Önümüzde mutluluk bizi bekliyor, Gülüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
mucahit_gozitok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.