GECE SESLERİ---BİR ŞİİRİN DOĞUMU

düþünceler delirdi, bütün zehrini kustu,
yaklaþtý adým adým..enseme nefesleri..
bir çýðlýk ki; içimde..bütün benliðim sustu,
yapayalnýz odamda, yalnýz gece sesleri..


sýkýþtým dört duvara, üstüme çöktü tavan..
kalemim mürekkepsiz, odam, ufkum gibi dar,
hüzün orkestrasý..tik tak akrep, yelkovan..
çalýp söyler beynimde, ta ki sabaha kadar


gözlerimde bir korku, kapýmda bir gýcýrtý,
küçücük koðuðundan firar ediyor akýl..
her þey bir muallakta, herþeyim býçak sýrtý,
sen..gece yüzlü fikir..yýkýl önümden yýkýl..


kuþattý surlarýmý, bu ölümcül sarhoþluk,
yolsuz sarhoþlar bile, benden daha ayýklar..
bu nasýl bir bilmece, sonu gelmez bir boþluk ?
karanlýðýn içinde..gizleniyor ýþýklar..


ha koptu, ha kopacak, gerildi sabýr yayým,
bilmem kim duyar beni..imdadýma yetiþir..?
býrak ey! puslu gece..býrakta uyuyayým,
vakit uyku vaktidir..sabaha kalsýn þiir..

ahmet turgut atlýk


03.05.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: