Ve
Gönül Kapım Sürgülü
Sevdirdi bana felek yâr diye bir meleði
Yeþil gözler sürmeli sarý saçlar örgülü…
Yoktur lâkin bildiði gönlümdeki dileði
Bilmem ki Aslý’dan mý Leyla’dan mý görgülü…
Gönül o ay yüzüne baktýkça baksam diyor
Aþkýyla seller gibi aktýkça aksam diyor
Koca ömrü uðruna yaktýkça yaksam diyor
Ýnsan nasýl sevmez ki böyle gonca bir gülü…
Yüreðimden yükselen sesi duydum da sevdim
Sevgiyi hasletlerin hasý saydým da sevdim
Kaderimde yazýlan hükme uydum da sevdim
Nasýl olsa deðiþmez ne harfi ne virgülü…
Gece-gündüz her lahza yollarýný gözlerim
Yavrusunu yitirmiþ ceylan gibi özlerim
Ümitsiz bir hayalin ateþinde közlerim
Þimdi mahzun yüreðim bin yerinden sargýlý…
Mecnun devrinden beri ne yazýk ki þarkýlar
Hayatlara sýðmayan firkati haber kýlar
Ne seven beklemekten ne yâr cefadan yýlar
Yoksa seven-sevilen hepsi mi önyargýlý…
Uþþak dua ederken gelsin diye tez elden
Zerre kadar merhamet sýzmaz nazlý güzelden
Rabbimin takdirince belki de tâ ezelden
Sevda denilen erdem hicran ile vergili…
Artýk mahþere kadar baþkasýný sevemem
Huri-melek de olsa dilim dönmez övemem
Beslediðim tutkuyu benliðimden savamam
Gönül kapým ellere ebediyen sürgülü…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.