GÖRME SEN

Henüz saðalmadan yarasý okun
Kýrk yerimden kýrýlmazsam, gel dokun,
Dört yanýma sinmiþ, gitmiyor kokun;

Çözemez rüzgarlar, sular yýkamaz,
Artýk ben ümmiyim, ne yazarsan yaz...

Ay’ým karanlýkta, gündüzüm gece,
Düþer aynamýza bir kýzýl günce,
Deli bir devranda geldin delice;

Ne kadar çoðaldý terk edip, küsen,
Döner baþým, divaneyim, görme sen!

Çiçek dil gösterir, gül baþýn eðer,
Farkýnda olmadým, baharmýþ meðer,
Sanýrým hak ettim, ne yapsan deðer !

Kaybettim yönümü, düþtüm bir deme,
Her þey de de, n’olur, vefasýz deme!

Bundan böyle, neylerim ben yarýný,
Hiç hesap etmedim daðýn karýný,
Gör demiþtin, gördüm ölün körünü;

Gönlüm düþer, sevdamýzýn alýna,
Saklanýrým karanlýðýn þalýna.

Arama, toprakta izim yok benim,
Kimseye verilmiþ sözüm yok benim,
Artýk bu cihanda gözüm yok benim;

Ne diye gezeyim, yoksa bir iþim,
Gel dediler, yanýlýp da gelmiþim...





Hayrettin YAZICI















Sosyal Medyada Paylaşın: