Yaðmuru sýrtlanmýþ kuþlarým, Hüznü hafif tüylerimin, elemim güneþ görmemiþ. Kanadý kýrýkmýþ düþlerimin, Gözleri bulut bulut yere çakýlýr çocukluðum.
Aþk, düþ kýrýðý bilyelerle oynan bir oyun gibiymiþ Ve oyunun en tatlý yerinde eve gitmek gerekirmiþ. Bir çocuðun boynunu bükmesi kadar acýtýrmýþ, Lanetliymiþ... Benim sevdalarým.
Kuþ ile düþ, düþ ile kalk. Ve sonrasý toprak kokmaz, Çünkü ne kadar aðlasam eksik... Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur KOHEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.