kömür gözlerde kirpikler özlemlerde çýra gibi yanar yanýnda binlerce çalý yanar da ýsýtmaz buzdan ayaz yürekleri çatlar susuz kalan dudaklar
tenden damlayan ufak ter tanesi yakar diþlerin minesini ýslak ýslak öpülen diller susturmaz sabaha kadar aþk þarkýlarýný makber taþlarýnda yazýlý en mahrem þiirler yangýnlar bile söner de sönmez aðlayan eylüller
Aðla Eylül aðla… hazanlar düþmeden kollarýna kýr vahþi sevdanýn dallarýný kýy altýna düþen son hazan yapraklarýný ayýr bedeninden ýslaklýðý olmasýn isterse vuslat aðlamak sana yakýþýr bulutlara asýlan gözyaþlarý özlemle topraða salýnýrken sana yazýlýr tüm ayrýlýk þiirleri
Beklenir ki gülücükler düþsün eylül gözlerine gölgelere deðsin son gamzeler
sararan benzin doðum sancýlý bakýþlarý aðlatýr bahar bebeði gözlerini gülse de aðlamaklýdýr yine güller sevda çiçeklerini güldürmez delicesine esen poyraz eyer topuklarýna kadar sevdanýn kanatlarýný öptürür hasretle kararan güneþe mayýs bile düþse ay’ýn gözlerine bakýþlarda erir Eylül’ün son hazan sancýsý…
02.05.2010 Bülent ARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent ARI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.