BUZ ÜSTÜNDE
Buz üstünde yürüme tedirginliðinde,
Hiçbir þey anlamadým dudaklarýnýn tadýndan.
Þeyler sihirli bir iklim içinde akýp gidiyordu.
Gözlerinin rengi odama akýyordu
Sonra yataðýma...
Sonra göz bebeklerimin içine...
Bilmiyordun!
Bir nehirdim,
Akýyordum sana doðru.
Suyu mu beðenmedin ve niye beðenmedin ki?
Hidrojenle oksijendi hepsi bu!
Bir nehre iki kez girilmez.
Böyle dedin ve gittin
Karanlýk bir gecede,
Laðv edip bütün iyi niyetlerimi!
Bir intihar þarkýsý oluyordum,
‘Kederli Bir Pazar’ oluyordum yokluðunda.
El deðmemiþ bir yosma,
Yüksekten korkan bir uçurum çiçeði oluyordum.
Bilmiyordun!
Zaman deðiþiyordu,
Dünya dönüþüyordu yeni bir dünyaya.
Þeylerin sihirli bir iklim içinde akmasýný seyrediyordum.
Bir ben deðiþemiyordum,
Dönüþemiyordum, evrilemiyordum,
Ve çevrilemiyordum bir baþka dile!
Buz üstünde yürüme tedirginliðinde sevdim seni,
Ha düþtüm ha düþeceðim,
Ele güne rezil olacaðým!
Ne büyük korkular içinde koþuyordum sana.
Bilmiyordun!
Mayýs 2007, Antep.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.