Ýki çocuk çýkýp geldi düþsüz saatlerime. Harçlýklarýyla bisküvi yiyip, dondurma aldýlar. Küçük bir kulübeyi sýðdýrýp gülüþlerine, Hikayelerini gözlerinde oynadýlar.
Ýki çocuk , birkaç sokak aþaðýda. Onlar çok daha önce doðmuþlardý. Bir melodikanýn nefesiydi birinin aðzý, Diðerinin elleri aðýr pazarlýklar. Harçlýða unutulan yorulmalarý Tanýnýnca eðilen yüzleri vardý.
Kalabalýklardý en çok insanlar. Çokluklarýnda yeknesaktý gözleri. Yok gibiydiler… Yönsüz bakýþlarýnda yalnýz düþünce Rüzgârda daðýlan toz gibiydiler.
Susuyordu yollar saðýrdý sözlere Sanki ezmek için üzerlerinden geçiliyordu Küfürdü taþlarý, çamuru, Bazen de insanlarý gibi çýkmaz sokaklara gidiyordu.
Ýnsanlar Neden sonra kendilerini koydular taþ oyuklara. Daha da göremesinler diye birbirlerini Oyuklarýna da perdeler bezediler Üstelik desenli! Görünecek yüzleri kalmýþ mýydý ki Birbirlerinden gizleyecekleri bu kadar aynýlýkta: Hepsi ayný oyuklarda, ayný gölgeydiler. Duvar örmeyi yeðlediler yüreklerinin tenini. Düþlerinde günü baþa almaktý yarýnlarý. Her sabaha, yaþamlarý kadar uyku, Dün kadar, unuttuklarý rüyaydýlar…
Duymazdan gelebilmek mümkün mü ötüyorken kuþlar. Altýndan geçtiðimiz aðaç dallarýný, Göz göz balkonlara serpiþtirilmiþ çiçekleri görmezden gelebilmek, Sýyýrmasýna düþüncelerimizi, þaþýrmamak mümkün mü! Ya da gözlerimizi: Yorgun ve aç bir sokak köpeðinin, baygýn ve çocuk bakýþýnda bulmak Mahzun buruklukla. Dokunmak, sevmek isteyip de korkuyu bahane edip Mantýk duvarýnýn önünde býrakývermemiz, Mümkün…
Oysa tek baþýna deðildi insan. Onca benzeri vardý, aynýsý. Ama aynalarda bile kendilerini göremeyecekleri yüz kadardýlar! Haklý bahaneler uydurdular kine, nefrete, saldýrganlýða! Tüm bunlarýn haksýzlýðýný savunan yasalarý vardý; Üstelik kendileri yazdýlar.
Para para ömürler sürüyorlardý. Para karþýlýðýnda sabýr örüyorlardý. Duyularýnda onmaz sinirler ölüyor Yürek seslerini duymuyorlardý.
Hepsi aynýydýlar! Birbirlerinden gizleyecekleri bu kadar aynýlýkta Hepsi ayný oyuklarda, ayný gölgeydiler. Sýradan ve basit gördüler sevmeyi! Aþký ise Söylemeye dilim varmýyor…
Ýki çocuk, anneleri çaðýrýnca ayrýldýlar. Ýki çocuk, birkaç sokak aþaðýda Soðuk yer yataklarýnda kývrýldýlar…
ezgi ç. 02.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
sarı yapraklar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.