Kulaklarým uðulduyor ruhum sanki bedenimden ayrý yerde Kalbim atmakta yaþýyorum anlýyorum,ama beynim nerede Ellerim titriyor bir yere uzatýyorum onu tutmak istiyorum, Düþünüyorum duyuyorum bir ses var Nereden geliyor bilemiyorum..
Haykýrýyorum yalvarýyorum çaresizlikle susuyorum Ben ben miyim var mýyým kendi sesimi duyamýyorum Acý çekmiyorum yavaþ yavaþ ona yaklaþýyorum Sonra aralanmýþ gözlerimi kapatýp Derin bir uykuya dalýyorum...
Ayýlýyorum ayný ses içim yanýyor aðzým kuru nefes alýyorum Karþýmda bir hayal bana doðru yaklaþýyor,duruyor Sessizim artýk konuþup bir þeyler anlatamýyorum Birden anladýmki ölümün sesi bu karanlýklara gömülüyorum...
..................Sensizliðimde bin kez ölüyorum Yaþamla yaþamamak arasýnda gidip geliyorum ...................O aný hep yaþýyorum ....................Eðer bu ise ölüm Ben her dem ölüyorum..
Bahar Tülay Kýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
baharca57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.